‘Met mijn verhaal hoop ik steun te bieden aan eenieder die op zoek is naar een uitweg, maar de route is kwijtgeraakt. Eenieder die probeert te helen van het verleden, maar soms wordt ingehaald. Weet dat je altijd een keus hebt, hoe onmogelijk dat ook lijkt. Onthoud dat de pijn nooit jouw schuld is geweest, maar de genezing wel jouw verantwoordelijkheid blijft.’ Betty van Brunschot
Samenvatting
De Ethiopische Betty wordt op tweejarige leeftijd samen met haar tweelingzus Tizita geadopteerd. Ze beginnen met goede hoop aan hun Nederlandse avontuur, ervan overtuigd dat ze in een liefdevol gezin terecht zijn gekomen, waar er goed voor hen gezorgd zal worden. Niets is minder waar: een nachtmerrie van mentale en fysieke mishandeling begint en wordt in de loop der jaren alleen maar erger. Ondanks de pijn en vernedering vinden Betty en haar zus manieren om niet alleen te overleven, maar ook om er sterker uit te komen. In haar autobiografie deelt Betty niet alleen de gebeurtenissen die haar jeugd hebben gekenmerkt, maar ook haar persoonlijke zoektocht naar genezing en een gevoel van eigenwaarde. Haar verhaal biedt een indringend inzicht in de complexiteit van trauma veroorzaakt door conflicterende loyaliteit, maar laat ook zien hoe veerkracht en moed uiteindelijk een weg naar herstel kunnen openen.
Het boek
Mam, ik kan niet meer is een aangrijpende autobiografie waarin Betty van Brunschot haar verhaal vertelt met een rauwe eerlijkheid die de lezer bij de keel grijpt. Het boek is opgedeeld in duidelijke, chronologische hoofdstukken waarin de adoptie, de jaren van mishandeling en de weg naar herstel centraal staan. De schrijfstijl is direct en emotioneel, zonder dat het dramatisch wordt. Betty laat zien hoe kleine momenten van hoop en de band met haar tweelingzus haar door de donkerste tijden heen hebben geholpen.
Daarnaast gebruikt Betty haar persoonlijke verhaal om bredere thema’s aan te kaarten, zoals de tekortkomingen in het adoptiesysteem, Jeugdzorg en de psychologische impact van mishandeling. Het boek nodigt uit tot reflectie en roept de vraag op hoe we als samenleving beter kunnen zorgen voor kwetsbare kinderen. Het is een confronterend maar waardevol boek dat lezers inspireert om niet alleen te kijken naar de schaduwkant van adoptie maar ook naar het potentieel voor herstel en kracht.
Aanrader
Mam, ik kan niet meer is een absolute aanrader en krijgt van mij die welverdiende 5/5. Betty vertelt op een eerlijke en openhartige manier haar dramatische verhaal, zonder dat het dramatisch aanvoelt. Elke keer als je denkt dat het niet erger kan worden, word je opnieuw geconfronteerd met gebeurtenissen die je steeds weer verbijsteren. Het boek houdt je vast; je wilt blijven lezen en kunt nauwelijks bevatten wat je leest.
Ondanks alles wat Betty heeft meegemaakt, eindigt het boek met een hoopvolle boodschap. Het heeft een soort van happy ending, want zoals Betty zelf benadrukt: je blijft uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor je genezing en geluk. Haar veerkracht en moed om met haar verleden te leren omgaan, maken dit niet alleen een aangrijpend, maar ook een inspirerend boek dat je niet snel zult vergeten. Een must read dus! Je kunt ‘Mam, ik kan niet meer’ kopen op haar website. Daar lees je ook hoe je Betty ook kunt inhuren als spreker en motivator.
De Auteur
Betty van Brunschot (1995) werd samen met haar tweelingzus op jonge leeftijd geadopteerd uit Ethiopië en naar Nederland gebracht. Betty werkt als kwaliteitsverpleegkundige bij Careyn en in haar vrije tijd voetbalt zij graag. Met haar passie voor schrijven streeft ze ernaar anderen te inspireren en motiveren. Haar (eerste) boek Mam, ik kan niet meer is een groot succes, waarvan de derde druk inmiddels een feit is!
