Njoeklien, de moeder van Pascale

Njoeklien, de moeder van Pascale

 

Waarom is jouw moeder zo bijzonder?

Ik bewonder mijn moeder met name om haar veerkracht en haar vastberadenheid. Als kind keek ik ontzettend naar haar op en vond haar de mooiste vrouw op de hele wereld: ze had heel lang haar, een mooie glimlach, ze was slim en bovenal succesvol in haar carrière. Ze was ook zeker succesvol als moeder en vooral erg grappig. Het leven heeft haar de nodige strijd en uitdagingen toegeworpen en uit onze gesprekken daarover maak ik op dat ook zij zichzelf een beetje was kwijtgeraakt en een bewuste keuze heeft moeten maken – en tot zichzelf heeft moeten praten – om weer de persoon te worden die ze altijd al was van binnen: gepassioneerd en gereserveerd, betrokken en onafhankelijk, lief en streng. Kort gezegd, een evenwichtig persoon die voor zichzelf ‘opportunities’ creëert en zich voor iedereen inzet die haar nodig heeft.

Mijn moeder vertelt grappen als de beste en je hangt aan haar lippen als ze vertelt over de 80-er jaren in Suriname, de periode van de staatsgreep, de decembermoorden, de economische achteruitgang en de verschuiving van goede normen.

Waarom is jullie relatie zo bijzonder?

Ik heb een aantal karaktereigenschappen en vaardigheden gemeen met mijn moeder. Zo hebben we beiden een hoog rechtvaardigheidsgevoel
-uiteraard spant mijn moeder de kroon- en zetten we ons in voor familie en allen die ons dierbaar zijn. Tussen ongeveer mijn 20e en 35e levensjaar zijn we elkaar kwijtgeraakt: ik werd ‘volwassen’ in een ander land buiten haar gezichtsveld en beïnvloedingssfeer, ging mijn eigen weg maar handelde feitelijk zoals ze zelf gedaan zou hebben. Toch was haar liefde voor mij groter dan enig trots -Surinaamse ouders hebben altijd gelijk en geven nooit hun ongelijk toe- en heeft ze mij voor een bepaalde gebeurtenis om vergeving gevraagd. Vanaf toen kon ik leren haar volwassen kind te zijn. De afgelopen jaren zijn we nog dichter tot elkaar gegroeid en ik raadpleeg haar vaker met relatie-, werk- en levensvragen. Ze verrast me elke keer met haar bron aan wijsheid en advies. We laten zowel de verschillen als de overeenkomsten ten goede van onze relatie werken.

Wat is het liefste dat ze ooit heeft gedaan, het meest bijzondere?

Als ik een lijst van zaken zou moeten opnoemen die ze voor mij heeft gedaan, dan zou ik mijn vingers kapot moeten schrijven. Het meest bijzondere dat mijn moeder ooit heeft gedaan is net datgene dat ik tot de dag van vandaag niet weet en dat is maar goed ook. Zij heeft onwijs veel offers gebracht om mij te laten studeren en ik weet maar de helft van die offers. Over de andere offers praat ze niet en dat siert haar. Ze is de moeder die je laat fietsen en stiekem het zadel vasthoudt zodat je denkt dat je het alleen doet: de stille en onmisbare kracht.

 

7 Vinden dit leuk!

7 reacties

  1. ‘Ze is de moeder die je laat fietsen en stiekem het zadel vasthoudt zodat je denkt dat je het alleen doet’ – supermooi omschreven, net zoals de rest van het stuk; mooi en liefdevol verwoord.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *